ผมเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี มีผู้ที่ต้องได้รับการขอบคุณจากผมมากมาย ไม่ว่าจะเป็นหน่วยกู้ภัยพุทธศาสตร์ อ.แกลง จ.ระยอง โรงพยาบาลแกลง โรงพยาบาลกรุงเทพระยอง และที่สำคัญคือภรรยาของผมเองที่เป็นเพื่อนทุกข์เพื่อนยากในการดูแลผมเป็นอย่างดี
แต่ผู้ที่ต้องขอบคุณเป็นอย่างมากที่สุดอีกกลุ่มหนึ่งก็คืออวัยวะต่างๆในร่างกายของผมเอง โดยเฉพาะ ตา และฟัน ที่ผมได้รู้ซึ้งถึงคุณค่าของสิ่งเหล่านี้ และขอบคุณที่ยังอยู่กับผมอย่างครบถ้วน
ในระหว่างเข้ารับการรักษาตัว ตาขวาของผมต้องปิดไว้ 3 วันเนื่องจากกระจกตาถลอกจากการผ่าตัดเสริมเหล็กขากรรไกรคู่หน้า ด้วยตาซ้ายข้างเดียวทำให้รู้สึกว่า เราเคยมองผ่านไปสู่สิ่งต่างๆที่สวยงาม โดยลืมสำนึกถึงคุณค่าของสิ่งที่ทำให้เราเห็นความสวยงามและอยู่ใกล้ตัวที่สุดคือ ลูกตาของเรา เมื่อยามที่ไม่มีลูกตาใช้ จึงรู้ซึ้งถึงความสำคัญ
จากการผ่าตัด ผมต้องถูกมัดฟันทั้งหมดเข้าด้วยกัน ทั้งฟันบนและฟันล่าง ทำให้ไม่สามารถเคี้ยวอาหารได้เป็นเวลา 3 สัปดาห์ ทำให้คิดได้ว่า ที่ผ่านมา เราเคยรับประทานอาหารต่างๆ อย่างเอร็ดอร่อย โดยลืมสำนึกถึงคุณค่าของสิ่งที่ทำให้เรากินอาหารได้อย่างเอร็ดอร่อยและอยู่ใกล้ตัวที่สุดคือ ฟันของเรา เมื่อเกือบจะไม่มี จึงรู้ซึ้งถึงความสำคัญ
วันนี้ ผมได้แนวคิดใหม่ เรื่องการดูแลตัวเอง จากเดิมที่เคยเอาอะไรก็ได้ยัดใส่ท้องเพื่อให้เรามีแรงไปวิ่งไล่ความฝันของเราให้บรรลุ กลับเป็นว่า วันนี้ เราต้องตั้งใจรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ ดูแลตัวเอง เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของอวัยวะต่างๆที่ยังอยู่กับเรา และช่วยเราให้มีชีวิตที่สะดวกสบาย มีแรงที่จะทำสิ่งต่างๆตามความใฝ่ฝันของเราได้
วันชัย ตันจารุพันธ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น